RIP Holland Gandor v. Le Dobry

Holland Gandor v. Le Dobry
*28-05-2007 – 19-01-2022*

En ineens brak die dag aan, waar je al jaren tegenop ziet…
Gisteren heb ik afscheid moeten nemen van mijn grote vriend Gandor. Het verdriet is groot om de hond die zoveel meer was dan alleen maar een hond. Mijn eerste sportmaatje, maar ook mijn persoonlijke beschermer. Gandor was een hond met een enorm empathisch vermogen en tegelijkertijd een ijzersterke eigen mening die hij heel duidelijk kenbaar maakte. Een charmeur voor (eerlijke) mensen, maar een duivel voor andere dieren. Ok, behalve de vrouwelijke dieren uiteraard…. 😉
14 jaar en 8 maanden lang heeft hij in dit leven een schare aan fans gecreëerd, waar mening mens jaloers op is.

Gandor, wat heb ik van en mèt je genoten! Wat hebben we enorm veel meegemaakt samen, zoveel samen ontdekt, geleerd en ervaren. Als sporthond was je echt mijn maatje, als huishond was je een levensgrote knuffel en als waakhond mijn ultieme alarmbel (als jij alarm sloeg, was het ècht mis!) Samen ontdekten we de IPO-sport en toen jij met pensioen ging, verloor ik mijn ‘comfortzone’. We hebben heel wat wedstrijden gelopen, waaronder 6x NK HH en 2 x WK HH. We waren misschien qua niveau geen topcombinatie, maar we waren wel een topteam.
Op 10 jarige leeftijd heb je nog een pakwerkersexamen gedraaid en pas sinds een klein jaar kon je niet meer mee naar de club.

In de tijd dat ik erg veel last had van mijn ogen en slecht kon zien, ondersteunde jij me en functioneerde je als blindengeleidehond. De laatste maanden van je leven had jij hulp nodig met opstaan en begeleidde ik je met lopen. Hoe mooi dat ik nu iets voor je terug kon doen.
In ruim 14 jaar tijd, heb je minstens 10 levens verspilt, maar ineens was daar het noodlot.

Gandor, bedankt voor een leven lang intensieve vriendschap. Wat ga ik je onmenselijk veel missen!

José en Klaas Stienstra, bedankt dat jullie mij in 2007 Gandor als pup hebben toevertrouwd. Voor mij was hij goud waard, een betere match was gewoonweg niet mogelijk geweest!

Ik heb wel 1.000 geweldige anekdotes, maar voor degene die niet weten wat voor een kanjer Gandor was, even een mooi verhaal over een heel bijzondere hond:
Jarenlang heb ik een visuele aandoening gehad, waardoor ik ineens geen of zeer slecht zicht had. Dat kon variëren van enkele seconden, tot een paar uur. Best vervelend als je aan het autorijden bent, of – bijvoorbeeld – meedoet aan een wedstrijd.
Gandor had gelukkig zichzelf zonder enige vooropleiding, opgeworpen als blindengeleidehond. Als ik mijn hand op zijn schouder legde, begeleide hij me overal door-of omheen. Geweldig!

Regiokampioenschap 2012; we hadden prima gespeurd en deden nog mee voor een podiumplaats. Net voor afdeling B verloor ik het zicht, precies op het moment dat we het veld opgingen. De grote vlekken waren de mensen in het publiek, het groene vlak het veld en die figuur in het midden zal vast de KM zijn en anders wellicht de wedstrijdleider, dat hoor ik dan wel. Maar shit, wat doe ik? Opgeven of doorgaan en hopen dat het beter wordt? Gandor voelde het, drukte zijn neus tegen me aan en ik besloot het er op te wagen. En hij deed het! Omdat ik geen details kon zien, duwde Gandor tegen me aan als er een kuil of oneffenheid voor ons lag of nam meer ruimte als ik juist naar links moest gaan. En zo voorkwam hij dat ik plat op mijn bek ging. Ik telde de passen en gaf de commando’s, Gandor volgde het op en begeleide mij door het programma. Hij begeleide me naar de apportblokken en naar de haag of schutting. En ik gooide het blok op goed geluk de juiste richting op. Ok, er was natuurlijk geen enkele sprake van een correct voorgebrachte combinatie, maar wat hij deed was onbeschrijfelijk. De KM heeft niets gemerkt en dat we toch nog 80 punten kregen, zegt meer iets over Gandor, dan over mij als africhtster.
Iemand riep ’wat een arrogant mens, met die zonnebril op’. Men moest eens weten…

Een uur later kwam mijn visueel vermogen weer terug en waren we aan de beurt voor het manwerk. Gandor voelde dat ik weer wat meer kon zien en dacht ‘prima, dan kunnen we nu los’. Of eerlijk gezegd ‘vast’. De pakwerker werd uit het verstek getrokken en na de vlucht loste hij keurig, om daarna weer vol in te kleunen en zo feestte hij het programma door. Op film staan 28 volle bijthandelingen en ik vond dat hij absoluut de prijs voor Best Bijtende Hond had verdiend. Maar de KM dacht er toch echt iets anders over….de race was voorbij.
Er werd aan mij gevraagd of ik niet vreselijk boos was na dit gedrag, terwijl we zo hard getraind hadden. Boos? Na wat hij voor me deed tijdens het appèl? Absoluut niet! Dit is Gandor; hij is er voor je als je hem echt nodig hebt en viert zijn feestje als hij daar zin in heeft. Karaktervol, mega intelligent en super zorgzaam.

Gandor heeft 13 prachtige nakomelingen gekregen en heeft de opvoeding van halfbroer Jango, neef Rasco en nicht Yayca op zich genomen. Een gouden hond, mijn vriend en zo ongelofelijk veel meer.

Bedankt Gandor, ‘till we meet again’
MELINDA EN JUROEN FEKKEN